Ik sta te laat op en geniet alleen van mijn ontbijt (ei met sandwich). Half slaperig trekken we terug het regenwoud van de Brownsberg in. Ik neem, samen met een vader, vaak het voortouw en stap goed door. Maar na een uur stappen zijn de anderen al een 100m achter ons en praat ik met de man. Plots hoor ik een gegrom. Als een leeuw in de savanne. Natuurlijk zitten hier geen leeuwen, die hebben open vlaktes nodig. Maar hier zitten wel puma's en jaguars. En dan die ik het. Op 5m van mij stapt een grote zwarte puma met ons mee. Ik trek verschrikt aan de man zijn mouw en zet het samen met hem op een lopen. Tijdens mijn spurt van de eeuw vervloekte ik mij dat ik geen foto had genomen, maar het is toch veiliger zo i.p.v. de held te willen uithangen.Nog een half uurtje later komen we aan bij de laatste watervallen van de dag. Er worden mooie foto's genomen, die bij mij vooral geografisch getint zijn (verval, achteruittrekkende waterval, ...). Saai? Waarschijnlijk. Mooi? Zonder twijfel.
Tegen 1u keren we terug naar de slaapplaats en merken we op dat de mist goed aan het wegtrekken is, zodat de hoop op een mooi uitzicht op de top straks een feit zal zijn.We gaan eten en trekken naar de top. Na een klein kwartier stappen staan we op het hoogste punt van de omgeving (580m) en zien we tot aan de horizon in N, O, Z en W tot 100 km ver. De prachtige foto's zijn daarvan een bewijs.
Tenslotte trekken we in de namiddag naar Stone Island, een kunstmatig eilandje in het Brokopondo stuwmeer waar je kan overnachten met uitzicht over het uitgestrekte meer.
Ik val in slaap in mijn hangmat en geniet van de prachtige flora en de sussende dierengeluiden van Suriname. Het laatste dat ik mij kan herinneren is het gebrul van een brulaap.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten