Mijn laatste stageweek in Suriname... ik weet niet of ik spontaan moet beginnen schreien als een pasgeboren kind waarvan de navelstreng net werd doorgeknipt of net blij moet zijn als een kin dat met volle overtuiging zijn eerste communie gaat doen (en het vooral voor de kadootjes doet). Het wordt alleszins spannend...
Ik geef nog een aantal (vervang)lessen en rond mijn buitenlandse stage af in de Shri Vishnuschool. De onderwerpen bespaar ik u (ze gaan van verbanden tot bijvoeglijke naamwoorden en van zinsconstructies tot begrijpend lezen), maar wel heb ik een verrassing van formaat klaar: foto's van Maarten in actie (voorzien van begeleidende tekst :D).
Meneer Maarten observeert de Surinamertjes :).
Meneer Maarten helpt een handje (letterlijk)
Meneer Maarten: mimiek maakt meer mensen mondiger...
... ook al lijken de leerlingen de monden gesnoerd (of zijn ze eerder gefascineerd/verbaasd/geschrokken/geboeid/vermoeid/...?)
De moeilijkheidsgraad van de handboeken is soms verbazingwekkend laag ("scharrelkippen zijn kippen die ...").
U merkt op, beste blogbezoeker, mimiek is een belangrijk aspect van mijn lespraktijk. Deze kinderen hebben voor 99% van de tijd een leerkracht die achter het bureau blijft doceren. Dan ben ik blij dat ik mijn vaardigheden kan gebruiken om ze op deze leergierige kinderen af te vuren.
Vertellen is zo belangrijk, maar kunnen boeien is een kunst. Ik probeer in deze kunst een meester te worden, maar weet dat ik nog maar een leerling ben die nog examens moet afleggen. Al moet ik zeggen dat het deugd doet om van deze kinderen een "waarom"-vraag teruggetorpedeerd te krijgen. Hiervoor kregen ze daartoe nooit de mogelijkheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten