Extra: Sterchelé...

Deze ochtend sta ik vrolijk en fris op, tot ik de actualiteit bekijk op Destandaard.be. Plots val ik bijna van mijn stoel. François Sterchelé, een van mijn lievelingsvoetballers, is overleden door een auto-ongeluk. Op het grondgebied van mijn dorp (de media zegt wel Vrasene, maar hij geraakte helaas langs de andere kant van de N49 van de weg). Hij stierf ter plaatste.

De bomen langs de N49 bij de afrit Vrasene/Verrebroek hebben al vaker voor een dodelijke afloop gezorgd. Zo is er vorig jaar op dezelfde plaats een Verrebroekse jongeman tegen de boomrij geknald en was op slag dood.

Hieronder zie je de foto waar hij verongelukt is. In de dikke zwarte cirkel aan de N49 richting Knokke is een groene zone, die tussen die zone en de N N49 wordt afgebakend met een lange bomenrij.

Ook al ben ik ver van huis, mijn blauw-zwart hart bloedt. Speciaal voor François Sterchelé dit gedicht en deze tekst:

Pijn vult mijn hart
Als ik het nieuws lees
Vandaag was een zwarte dag
Voor voetballend België.

Je was niet de grootste
Maar je was groots
En met de wendbaarheid van een luipaard
Raasde je naar je prooi
Om dan zonder medelijden naast je hoofd te klauwen

Waarom vertrok je zo vroeg?
Was België niet goed genoeg
Probeerde je te snel
In de voetbalhemel te komen?

Maar voor je voorgoed vertrekt
Denk tussen die voetbalgoden
Maar eens aan ons die je talent erkennen
En je de kans zouden geven deze verder te verkennen.

Slaap zacht
op die wolk van blauw-zwart

François, voor altijd zal ik je herinneren als een levendige spits met het inlevingsvermogen van de beste toneelspeler. Want dat was je ook een beetje. Je amuseerde het publiek, en tegelijk kon je het ontroeren met je sublieme baltoetsen en je fantastisch spelinzicht.

Ik zal je missen. Club Brugge zal je missen. Heel België zal je missen.

Rust zacht. We zullen je nooit vergeten. Nooit. You’ll never walk alone.