Wat een luxe! Slapen in een groot bed en zalig slapen, kan het nog beter? Ik sta fris en actief op, want er staan vandaag een aantal officiele zaken op het menu.
2 april vertrekken Stephane, Ben en ik naar Paramaribo city om naar het districtcommmisariaat en en Belgisch consulaat te gaan. Met Stephane achterop mijn fiets (zijn ketting was gesprongen) pomp en puf ik me naar de stad. Maar na een kort gesprek met het secretariaat (3 vrouwen in een kot van 1m op 2, lekker gezellig) van het districtcommisariaat wordt duidelijk dat de districtcommisaris afwezig was. Niemand wist waar hij was...
We trokken (in mijn geval met Stephane achterop: sleepten) verder naar het Belgisch consulaat, waar we vriendelijk werden onthaald en onze gegevens van ons verblijf moesten geven.
In de namiddag werkte ik voor mijn eindwerk (Nacht van de Muze) en gingen we even sportief wezen; ZWEMMEN!!! Ik trek een 15-tal baantjes en merk op dat mijn crawl eigelijk een halve baksteenslag is.
3 april trokken we met goede moed terug naar de districtcommisaris, en we hadden geluk: hij was terug (de verloren zoon). Hij sprak met ons zoals de gemiddelde Surinamer dat doet: over koetjes en kalfjes, stage, indrukken, ... Hij gaf ons ook nog een verhalenbundel en wenste ons nog veel succes op de stage. Vriendelijke man!
In de namiddag werk ik verder aan mijn eindwerk en gaan we 's avonds uit naar de Havana Lounge. Rustig, rustig, zouden de Surinamers zeggen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten