31 maart moest mijn dag worden. De dag dat ik bewijs dat ik kan plannen en vertrouwen schenken aan de juiste personen. De dag dat mijn moeder een van de meest schitterende dagen van haar leven kon beleven. Het is jammer genoeg anders uitgedraaid...
VOORAF: ik had een trip naar het regenwoud geregeld met een touroperator waarmee ik al 3 tripjes had gedaan. Elke voorgaande trip was verzorgd en leuk. Daarom gaf ik hem mijn vertrouwen voor deze unieke trip voor mijn moeder en mijzelf te regelen. Hij beloofde ons een dag vol met industrie, houtkap, zagerijen, stuwdammen, tropisch regenwoud met de daarin verscholen fauna en flora.
We staan 's ochtends vroeg op (rond half 8), want hij zou mij rond 8u bellen waar we gingen vertrekken. Half 9 en nog altijd geen telefoon ontvangen. Ik bel hem op en hij zegt dat hij me meteen ging terugbellen. Half 10 en nog altijd geen telefoon ontvangen. Ik word onvoorstelbaar pissig en beslis samen met mijn moeder hetzelfde te doen als hij deed met ons: hem in de steek laten. Mijn dag, de dag dat mijn moeder het toppunt van deze vakantie zou beleven volledig verkloot door die klootzak!
We besluiten in extremis maar naar White Beach te gaan, een kunstmatig aangelegd strand waar je rustig kan genieten van het uitzicht en de natuur. Maar dit weegt helemaal niet op tegen de trip die ik al 3 weken in gedachten had.
(Mijn excuses voor het taalgebruik, maar het is en blijft een persoonlijke blog, en dan weten jullie tenminste hoe ik me voelde tijdens dit moment).
's Avonds ga ik met mijn moeder eten, en ik kan de ontgoocheling van haar gezicht aflezen. Ik sta machteloos tegenover de bepaalde lakse regels die sommige Surinamers toepassen op toeristen.
Ik ga hem nog goed terugpakken, wees daar maar zeker van!
Hieronder heb je foto's van White Beach (waaronder ik met een piepklein schattig poezeke)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten