19-2: Shri Vishnuschool, Paramaribo city (2) en verwesterd Paramaribo

Toen ik maandag aan de directeur van mijn stageschool vroeg wanneer ik moest langskomen om de verschillende leerkrachten te ontmoeten, vertelde hij me dat ik tussen 8u en 10u moest komen. TUSSEN 8U EN 10U? In Belgie spreken we bijna altijd af met een marge van een kwartier tot een half uur. Mijn eerste confrontatie met de maak-je-niet-drukcultuur in Suriname is een feit. Zoals Mika het zo mooi zingt: Relax, take it eaaaaaaaaaaaaaaaaaasy...

Ik ontmoet mijn leerkrachten, en ze zijn allemaal vriendelijk, open minded en hebben een recente opleiding achter de rug. Ik moet hen maar in de loop van de week vragen wanneer ik les zou willen geven, en dan ging het in orde zijn.

(info over mijn stage: ik moet een minimum van 30 lesuren geven op 9 weken tijd, wat echt wel weinig is. Daar komt dan nog eens bij dat 2 observaties tellen als 1 lesuur. Ik probeer een tiental lessen te observeren, waardoor ik in theorie nog slechts 25 lesuren moet lesgeven. Ik probeer een gemiddelde van 6-8 lesuren per week te nemen, want we hebben met Anke en Stephane afgesproken om eind april-begin mei onze stage af te ronden, zodat we nog veel van het Surinaamse land kunnen ontdekken. Daardoor heb ik geen 9, maar 7 weken om lessen ge geven. Indien ik aan een gemiddelde van 7 lesuren per week kom, dan heb ik 49u lesgegeven en 10 observaties gehad. Maar alle extraatjes zijn positief.
Ook moet ik melden dat we hier vanaf het eerste tot het laatste lesuur verwacht worden (van 7.15u tot 12.30u), en ik verzeker je, zo vroeg kan echt wel pijn doen :)

Daarna trek ik met Anke terug de stad in om nog wat kruiden te gaan kopen op de pittoreske marktjes in Paramaribo stad. Ook kopen we een systeem voor de labtop om draadloos te kunnen surfen op het internet. Het spullement daarvoor kost 25 euro, terwijl het in Belgie misschien wel dubbel zo duur zou kunnen zijn.

In de late avond hebben we afgesproken met een aantal andere KdG-ers om een lekker terrasje en restaurantje te doen in het toeristische gedeelte van Paramaribo. Jammer dat het zo verwesterd is (zelfs de drank- en maaltijdkaarten staan enkel in het Engels), want het neemt een groot deel van de charme weg. Vuile toeristen!

Over vuil gesproken: op de terugweg van het verwesterse gedeelte komen we in visueel contact met het lugubere nachtleven van Paramaribo. Onze taxichauffeur toont ons de meest vieze plaatjes en vertelt ook een aantal vadsige verhalen (kijk kijk, daar heb je een travestiet!).

Morgen vindt mijn eerste echte stagedag plaats, voor de rest hebben we niet veel gepland. Het wordt echt voelbaar warmer en droger...