Kennis maken met de eerste mug in Suriname was vreemd: het zijn zulke pietlullig kleine mugjes die door hun klein lijfke een bizar hoge toon produceren. Daar komt dan nog eens bij kijken dat deze muggen me een vijftal keren hebben gestoken. Ik heb er met plezier een paar doodgemept met mijn pennenzak. Moge zij rusten in vrede, die strontmuggen!!!
Niet zo fris als de vorige ochtend sta ik op en neem een lekker koude douche. Na een lekker gebakken eitje vertrekken we naar het universitair complex van Paramaribo, waar ook de lerarenopleiding zich heeft gevestigd. Daar hebben we een gesprek met mevrouw Rozenblad over de afspraken rond de stage. Na een kort gesprek gaan we een voor een naar onze stageschool, in mijn geval de hindostane Shri Vishnuschool in de Vergeet-Me-Nietstraat (al opgevallen dat ik in een bloemenwijk zit?). Het contact met de directeur is zeer hartelijk. Hij had ook aan de unief geschiedenis gestudeerd en praatte met mij even over het communisme. Boeiend, boeiend!
Daarna vertrekken we naar ons thuis en krijgen we wat meer uitleg van onze lieve huisbazin over bepaalde regels.
Maar even een schets van mijn huisbazin: zij is een vrouw van middelbare leeftijd (eigelijk weet niemand hoe oud deze mysterieuze vrouwen zijn :D), heeft een 16-jarige dochter en leeft samen met 4 honden (de een al wat snoeziger dan de andere). Ze geeft aardrijkskunde aan de lerarenopleiding in Paramaribo. Ze is goedlachs, progressief, zeer open en sociaal en ook heel bezorgd. Ze bekijkt Stephane en mij als haar wonen en zij mogen haar bekijken als onze moeder (maar mijn authentieke (of was het nu antieke?) moeder blijft toch wel numero uno). Ze bespreekt met ons de regels rond het binnenlaten van mensen, uitgaan, waar het veilig/onveilig is, wat de tradities en gewoonten zijn. Kortom, een echte Surinaamse madam.
Daarna vertrekken ze richting Paramaribo stad. Met een gammel, maar schattig busje komen we veilig aan in het centrum, vlakbij d
e Surinamerivier. Daar verkennen we de centrale markt, en kopen typische zuiderse kruiden, groenten, droge voeding en fruit voor echt ontzettend weinig geld. We kopen voor 50 SRD, Surinaamse dollar, voedsel, genoeg voor een drietal dagen (indien je het niet moest weten: 1 euro is 4 Surinaamse dollar).
We komen thuis en ik benoem me even tot chef. Mijn moeder heeft me het gerecht van risotto meegegeven, maar ik vind niet meteen risottorijst. Dan maar met gewone rijst. Ik begeleid Anke en Stephane in het productieproces van de risotto, en bak de kippenvleugeltjes apart goudbruin in een pan. Het was zeer lekker, vooral door de rode peper die die extra pikante smaak bracht. Wel wreef ik wat zwarte peper op mijn voorhoofd (ik zweette gelik een peird), en ik voelde mijn brandende mond precies op mijn voorhoofd.
Ik speelde nog wat op mijn labtop (het is hier voor mij nog iets te warm om rond 23u te gaan slapen, en mijn hyperactief trekje zal er ook wel mee te maken hebben) vooraleer ik in mijn muggennethemelbed krop.
Niet zo fris als de vorige ochtend sta ik op en neem een lekker koude douche. Na een lekker gebakken eitje vertrekken we naar het universitair complex van Paramaribo, waar ook de lerarenopleiding zich heeft gevestigd. Daar hebben we een gesprek met mevrouw Rozenblad over de afspraken rond de stage. Na een kort gesprek gaan we een voor een naar onze stageschool, in mijn geval de hindostane Shri Vishnuschool in de Vergeet-Me-Nietstraat (al opgevallen dat ik in een bloemenwijk zit?). Het contact met de directeur is zeer hartelijk. Hij had ook aan de unief geschiedenis gestudeerd en praatte met mij even over het communisme. Boeiend, boeiend!
Daarna vertrekken we naar ons thuis en krijgen we wat meer uitleg van onze lieve huisbazin over bepaalde regels.
Maar even een schets van mijn huisbazin: zij is een vrouw van middelbare leeftijd (eigelijk weet niemand hoe oud deze mysterieuze vrouwen zijn :D), heeft een 16-jarige dochter en leeft samen met 4 honden (de een al wat snoeziger dan de andere). Ze geeft aardrijkskunde aan de lerarenopleiding in Paramaribo. Ze is goedlachs, progressief, zeer open en sociaal en ook heel bezorgd. Ze bekijkt Stephane en mij als haar wonen en zij mogen haar bekijken als onze moeder (maar mijn authentieke (of was het nu antieke?) moeder blijft toch wel numero uno). Ze bespreekt met ons de regels rond het binnenlaten van mensen, uitgaan, waar het veilig/onveilig is, wat de tradities en gewoonten zijn. Kortom, een echte Surinaamse madam.
Daarna vertrekken ze richting Paramaribo stad. Met een gammel, maar schattig busje komen we veilig aan in het centrum, vlakbij d
e Surinamerivier. Daar verkennen we de centrale markt, en kopen typische zuiderse kruiden, groenten, droge voeding en fruit voor echt ontzettend weinig geld. We kopen voor 50 SRD, Surinaamse dollar, voedsel, genoeg voor een drietal dagen (indien je het niet moest weten: 1 euro is 4 Surinaamse dollar).We komen thuis en ik benoem me even tot chef. Mijn moeder heeft me het gerecht van risotto meegegeven, maar ik vind niet meteen risottorijst. Dan maar met gewone rijst. Ik begeleid Anke en Stephane in het productieproces van de risotto, en bak de kippenvleugeltjes apart goudbruin in een pan. Het was zeer lekker, vooral door de rode peper die die extra pikante smaak bracht. Wel wreef ik wat zwarte peper op mijn voorhoofd (ik zweette gelik een peird), en ik voelde mijn brandende mond precies op mijn voorhoofd.
Ik speelde nog wat op mijn labtop (het is hier voor mij nog iets te warm om rond 23u te gaan slapen, en mijn hyperactief trekje zal er ook wel mee te maken hebben) vooraleer ik in mijn muggennethemelbed krop.
2 opmerkingen:
Joeps!
Ik wist niet dat je daar een douche had? Alé, des te beter hé :)
Als ik je kookverhalen lees zal je terugkomen als een ware keukenprins, leuk leuk ;)
Veel succes nog met je lessen!
xxx Kirsten
P.S.: En een pootje van Siep en Kompany!
Alé, je bent daar ook een echte Piet. :D
(Vind je blog zeer aangenaam lezen btw)
*
Een reactie posten