Maandag trek ik met een blij gevoel (aja, mijn maag prutteldeniet meer tegen na mijn avontuur met de vervallen bitterballen) naar de school. De directeur ontvangt me hartelijk en praat met me over de geschiedenis van Suriname. Hij weet echt onvoorstelbaar veel en is ook kritisch voor zijn eigen land. Ik ben echt onder de indruk van zoveel kennis!
De dagen die volgen zijn een beetje normaal, maar 1 les die ik heb gegeven springt wel in het oog: een poezieles. "Wat?", zie je die Surinaamse leerlingen al denken :). Ik maak een les rond gevoelens en emoties rond muziek en poezie. De kinderen van het eerste jaar kennen het woord 'poezie' zelfs niet! Ze spreken het zonder trema uit (net zoals ik het hier typ omdat trema's nog moeten uitgevonden worden in Suriname).
De les gebruik ik in het eerste en het vierde jaar. Het is zo interessant om de persoonlijke evolutie en groei van de leerlingen te zien. En het is ook duidelijk merkbaar: de gedichten die ik gebruik rijmen niet, bevatten beeldspraak en Nederlandse (lees: Vlaamse) (werk)woorden die ze hier niet begrijpen. Maar dit gebeurt ook in Belgie.
In mijn les lees ik eerst een gedicht van Hans Andreus voor, waarna ik met de leerlingen spreek rond het thema van het gedicht. Ik stel (natuurlijk) de juiste vragen om zo hun beginsituatie te kunnen inschatten (lezen ze zelf poezie, hebben ze er al mee gewerkt, ...).
Daarna laat ik ze naar 4 verschillende muziekfragmenten luisteren. Ze moeten opschrijven waaraan ze denken als ze de muziek horen. Boudewijn de Groot, Dr. Dre, Dire Straits en zelfs Milk Inc (voor de 50+'ers die dit lezen: Milk Inc is een relatief schrale Belgische dancegroep met als frontman een johnny met een gebit als een flessenopener) doen hun intrede in Suriname!
Daarna laat ik ze werken rond poezie: ze lezen het gedicht en benaderen het gedicht dan vanuit hun eigen emoties: waarover gaat het gedicht volgens jou, verzin zelf een titel voor het gedicht, welke woorden vond je mooi, ...
De les is zeer geslaagd, maar ik merk dat de leerlingen hier weinig hun gevoelens kunnen/mogen uiten. Het is dan ook fantastisch dat ik op het einde van mijn les een leerling hoor zeggen dat hij een gedicht "egoistisch" vindt. Mission impossible accomplished! (voor de 50+'ers die dit lezen: hoera!)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Beste Maarten,
effe tijd gevonden om uw verslagen te lezen. Suriname lijkt me een prachtig land.
Maar kan je me zeggen waar ik uw foto's kan vinden?
Kben vooral benieuwd naar de architectuur daar en naar de mooie landschappen. Daarvoor hoeft uwe kop er nog ni op te staan.
Wat nieuws uit fc sac kamp:
den twee blijft het goed doen en staat mooi vierde of vijfde, ook den één doet het goed (ondanks het dipje dit weekend 3-1 verloren tegen bosdam)
Voor de rest heeft de gene zijn debuut als keeper gemaakt bij den één en dat is niet onopgemerkt voorbij gegaan.
de groeten daar
Hofman
Een reactie posten